Ауругъанлагъа Дарман

 

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

اَلّذِينَ اِذَا اَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا اِنَّا لِلّهِ وَاِنَّا اِلَيْهِ رَاجِعُونَ * وَالَّذِى هُوَ يُطْعِمُنِى وَيَسْقِينِ وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

 

«Ала башларына бир къыйыллыкъ келгенинде “Биз Аллахны мюлкюбюз эм Анга къайытырыкъбыз” дерле.» (Къуран, 2:156) «...Ол мени ашатыб ичирген, ауурусам а Ол мени сау этеди...» (Къуран,26:79-80)

(Джыйырма беш дармандан ючю жазылгъанды)

        Биринчи дарман:

Эй мадарсыз ауругъан!

Къыйналма, сабыр эт. Сени ауруунг сенге азаб тюйюлдю, бир тукъум дарманды. Нек десенг, Ёмюр бир байлыкъды кетеди. Кёгетди, битими болмаса тас болур, къурур. Эм, рахат бла къайгъысыз болса, бек дженгил кетеди. Ауруу, сени ол байлыгъынгы уллу хайырла бла битимли этеди. Эм, ёмюрню дженгил ётерине джер бермейди, тутады, узун этеди.. блай бла битимлени бергенден сора, къоюб кетеди.

Ма, ёмюрню узун болууну кёргюзген, бу халкъ сёзю тилледе дастанды: Къыйыллыкъ заманы бек узун, рахатлыкъ заманы бек къысха болады.

        Экинчи дарман:

Эй, сабырсыз ауругъан!

Сабыр эт, шукур эт. Сени ауруунг ёмюр минутларынгы бирер сагъат къуллукъ джерине келтирирге болур. Нек десенг: Къуллукъ эки тюрлюдю.

Бири ачыкъ кёрюнген, этилинген къуллукъду; намаз, дуа кибик билинген къуллукъладыла.

Обири да, сюйюлмеген къуллукъладыла; ауруула, къыйыллыкълагъа тюшюб кючсюзлюгюню, къарыусузлугъуну, онгсузлугъуну ангылаб Аллахына тилек тилеб, джалбарыб.. таза, ёхтемсиз, ачыкъ джюрегинден, эки бетсиз ичинден бир ич къуллукъгъа себеб болады.

 

 

Хо, ауруу бла ёткен бир ёмюр; Аллахдан тарыкъмазгъа шарты бла, муслиман ючюн къуллукъгъа саналгъанына ажымсыз хадисле бла бегитилибди. Таб да, бирбир сабыр, ауруундан тарыкъмагъан эм халына разы болгъаб, Аллахха шукур эткен ауругъанланы бир минутлукъ аурууну, бир сагъат къуллукъ джерине ёткени, эм бирбир джеткен адамланы бир минуту бир кюн къуллукъ джерине ёткени, ажымсыз хадисле бла эм аулияланы айтханлары, билдиргенлери бла бегитилибди.

Сени бир минут ёмюрюнгю, минг минут джерине келтириб, сенге узун ёмюрню берген ауруудан тарыгъыу тюйюл, разы бол.

       

 

Ючюнчю дарман:

Эй сабырсыз ауругъан!

Адам бу дуниягъа кеф сюрюрге эм татыу алыргъа келмегенди. Аны кёргюзген: тохтаусуз келгенлени кетиую, джаш адамланы къарт болуулары эм тохтаусуз ёлюулери бла айырылыулары шахатчыды.

Эм, адам бютюн джанланы патчахы джеринде экен, ёткен татыуланы эм келлик палахланы сагъыш эте билгени ючюн, хайуанга кёре бек энгишге бир дараджада болуб къадарлы, къыйын, эригиулю бир джашау ётдюреди.

Айтыргъа, адам бу дуниягъа джангыз арию джашар ючюн келмегенди. Уллу бир байлыгъы къолунда болгъан адам, блайда сатыу- алыу этиб ахырсыз, дайымлы бир джашауну насыблыгъына ишлер ючюн келгенди. Аны къолуна берилген байлыкъ эсе, ёмюрдю.

 

 

Ауруу болмаса, саулукъ бла саламатлыкъ къайгъысызлыкъ берликди.. дунияны арию кёргюзюрюкдю. Ахыратны унутдурлукъду. Къабыр бла ёлюмню эсине келтирирге излемейди. Ёмюр байлыгъыны бошу бошуна бош джерге джойдурады.

Ауруулукъ эсе, эрлей кёзюню ачтырыр. Санына айтыр:

        “Ёлюмсюз тюйюлсе, башынга бош тюйюлсе, бир борчунг, ишинг барды. Уллу кёллюлюкню къой, сени джаратханны сагъыш эт, къабыргъа кетеригинги бил, алай хазырлан.”

Ма ауруулукъ бу къараудан чырт алдамазлыкъ бир акъыл бериучю эм сакъ этиучю бир мюршитди. Андан тарыгъыу тюйюл, бу джаны бла анга сау бол дерге керекди; бек ауур келе тебресе, сабыр излерге керекди...