Тишириулагъа
بِسْمِ
اللَّهِ
الرَّحْمَنِ
الرَّحِيمِ
Хадисте
عَلَيْكُمْ
بِدِينِ
الْعَجَائِزِ - деб
айтылады; ахыр
заманда къаты
иман къарт
къатынлада боллукъду, “Динини тутхан
къарт къатынланы
динине бойсунугъуз” -деб,
хадис
барды. Эм Рисале-и
Нурну тёрт тамалындан
бир тамалы
джумушакълыкъ болгъаны
ючюн, эм
къатынла джумушакълыкъны
батырлары болгъанлары
ючюн; эм
къоркъагъы да батырча
джаныны баласы
ючюн берир. Бу заманда ол багъалы анала бла
эгечле уллу бир иш бла
тюбейдиле...
Эм бир хадисде
айтылады: اَبِى
الْبَنَاتِ
مَرْزُوقٌ ол деген,
“къыз сабийлени аталарыны рысхысына берекет къошулады.” Айтыргъа, къыз сабийле ахырзаманда кёбелирле. Эм мубарек
эм рысхылары берекетли боллукъду...
Бир ана баласыны
къыйыллыкъдан къутхарыр ючюн, чырт бир
багъа излемегенлей джаныны бергени, эм керти бир
Ихлас бла кесини сабийине къурман эткени кёргюзеди: тишириулада бек уллу бир батырлыкъ
барды. Бу батырлыкъны кёргюзюую бла эм
дуния джашаууну, эм ахырат джашаууну
къутхарыргъа болур. Алай а, бирбир аман затла бла,
ол къаты эм багъалы болгъан
къылыкъ кёрюнмез неда аман джанына
хайырландырылыр. Джюзле бла мисалладан бир гитче мисалы буду:
Ол джумушакъ ана,
баласыны дуния джашауда къыйынлыкъгъа тюшмесин деб, хайырланыб
пайда кёрсюн деб хар ненида
бериб, аны алай ёсдюреди. “Джашым оюмлу болсун,
тамада болсун” деб, бютюн рысхысыны бериб, дин окъулдан алыб Европаны окъулларына
иеди. Алай а, ол сабийни джашауу
палахгъа киргенини сагъыш этмейди. Эм дуния тюрмесинден
къутхарыргъа кюрешиб; Джаханим тюрмесине тюшеригини кёзге алмайды. Аллахдан берилген джумушакълыгъыны тамам терсине хайырландырыб,
ол джарлы сабийни, ахыратда шапагъатчы этдирир орнуна, даулу этдиреди.
Ол сабий, “Не ючюн мени иманымы
кючлендирмединг да бу палахлыгъыма себеб болдунг?” деб, тарыкъгъан этерикди. Дунияда муслиманлыкъны толу юреналмагъаны
ючюн, анасыны сейир джумушакълыгъыны тыйыншлысыча кёрмез, кёб терслик этерге болур.
Керти да джумушакълыкъ терсине этилмейин, джарлы сабийни арты битмез
тюрме болгъан Джаханимден, эм ёмюрлюкге ёлюм болгъан динсизлик ичинде ёлгенден къутхарыр ючюн, ол сейир джумушакълыгъы
бла кюрешсе, ол сабийни бютюн
эткен игиликлерини, суабларыны бир анычасы анасыны амал дефтерине ётериги ючюн, анасыны
ёлюмюнден сора хар заман хайырлары бла джанына нюрле
бергени кибик, ахыратда да, даучу болмайын, бютюн джаны бла шапагъатчы
болуб керти дунияда ёмюрлюкге анга мубарек бир
бала боллукъду.
Хо, адамны эм биринчи
устазы аны анасыды. Бу себеб
бла, мен кесимде къаты эм дайымлы
сезгеним бу магъананы айтама:
Мен бу сегизсан джыллыкъ
ёмюрюмде, сегизсан минг затдан дерс
алгъаным халда, ант этеме, эм биринчи, тюрленмез
эм хар заман
менге дерсими тазалагъан кибик, ёлген анамдан алгъаным
акъыл бла ич дерследиле. Ол дерсле санларымда
урлукъ кибик джерлешкендиле.
Башха дерслерими ол урлукъланы юсюне
ишленгенини, салынганыны кёреме. Айтыргъа, бир джылымдагъы саныма, джаныма ёлген анамы дерс
бла юреткенлери, бусагъатда бу сегизсан
джылымда кёргеним уллу кертиликлени ичинде бирер тамал
урлукъла болгъаныны кёреме.
Сёз ючюн: Усталыкъ
бла къылыкъны тёрт тамалындан эм сейири
болгъан джумушакълыкъ, Рисале-и Нурну да эм уллу кертилиги
болгъан “хатерлик” бла “джазыкъсынмакълыкъны” ол ананы джумушакъ
ишлери бла халисинден эм ол
ич дерслеринден алгъанымы джуукъдан кёреме.
* * *